اینجا خانه خاموشی است که خوانندگانش زیاد نیست اما وفاداری عجیب این خوانندگان انگشت شمار ، ارزشمند و قابل تقدیر است و برای منی که این روزها آخر شب که می شود دیگر از زور قفل شدن مغز گرامی سری می زنم به دنیای مجازی و خواندن نوشته های دوستان ، نوعی بمب انرژی است .
سپاس از بودنتان
پاییز که می رسد برگ های سجده بر خاک کرده را ریسه می کنم تا گردن آویزی برای روزهای سپید برفی داشته باشم.
چقدر دل نشین است این صدای خنک پاییز در قلب های گر گرفته ، که نوید روزهای بهتر می دهد و .......
و فقط یک نگرانی سرد و لزج می ماند روی نقطه نقطه لحظات که آیا این عدد های روی تقویم از این همه تکرار خسته نمی شوند؟