تمام گوشم را چاردانگ داده بودم به تلویزیون تا مثلا چند تا کلمه نروژی بفهمم . مستندی بود در مورد مگان و شاهزاده هری دو زبانه.برای همین شانس بیشتری برای درکش داشتم.
وسط این چالش ذهنی ، یکهو پسرم گفت مامان می دونی چرا افسردگی در دنیا زیاد شده؟
گفتم خب نه دقیقا نمی دونم دلیلش چیه . تو چی فکر می کنی؟
گفت می دونی همین پرداختن به جزییات زندگی این سلبریتی ها باعث شده زندگی مردم معمولی دیده نشه. برای همین ادم ها توی این دوره زمونه برای اینکه دیده بشند می خوان شبیه اینا باشند. ولی خب نمی تونند همین باعث شده که تنها وتنهاتر باشند و چون آدم های مهمی نیستند خب کسی اهمیت نمی ده و افسردگی میاد سراغشون.
وقتی خوب به حرفهایش فکر کردم دیدم راست می گه،
هیجان معروف بودن یا مثل آدم های برجسته رفتار کردن همه ما رو گرفته و نمی ذاره از اونی که خودمون هستیم لذت ببریم.
همه دنبال پولدار تر شدن ، زیباتر شدن، مد روز بودن و...هستیم.
اگر بخواهم به زبان جامعه شناسی این را توضیح بدهم می شود: در میدان اجتماعی انسان ها در حال تبادله سرمایه هستند همواره دارندگان سرمایه بیشتر توان کنترل دیگران را دارند و این باعث می شود که همه بازیگران اجتماعی تلاش کنند به سرمایه های بیشتری دست پیدا کنند. در میدان رقابت اجتماعی منابع اندک تر از آنی است که همه بتوانند به طور یکسان از آن بهره مند شوند.
جدال مداوم برای کسب سرمایه ، موجب نادیده گرفته شدن سرمایه های فعلی می شوند و سطح رضایتمندی اجتماعی را کاهش می دهد. حاصل می شود همین دنیایی که الان مشاهده می کنیم. دنیای سرمایه داری .
و عجیب تر اینکه ایران نمونه ناقصی از این این مدل اقتصادی است اما به علت گستردگی دامنه اقتدار در جامعه ، رقابت برای کسب سرمایه بیش از حد به چشم می خورد.
به طور ساده نرخ بالای عمل های زیبایی را در ایران مشاهده کنید. این افراد با تغییر در چهره فقط تلاش نمی کنند که اعتماد به نفسشان را ترمیم کنند، کسب سرمایه نمادین برای ماندن در بازار رقابت آنقدر در ذهن این افراد برجسته است که حاضرند حتی تا پای مرگ هم پیش بروند.
یا همین مصرف گرایی کشنده که لجام گسیخته در جامعه ایرانی بیداد می کند.
به زودی عید هست و دوباره افراد زیادی را خواهیم دید که با قرض کردن، لباس و لوازم منزل می خرند که در این بازار اشفته رقابتی از دیگران جا نمانند.
السلام علیکم عیدنا ،ما که امسال هم جستیم ، خدا قوت دوستان !