هیچ کلمه ای برای بیان غم و اندوه و اضطراب و کابوس های شبانه ، جوابگو نیست. متاسفم که ایران نیستم تا کاری بکنم. متاسفم .... اشک امان نمی دهد. کاش این کابوس بد تمام شود
بادمجون بم آفت نداره عزیزم، ما که پوست مون کلفته، هنوز هم زنده ایم، فقط به جرات میگم ایران دیگه جای موندن نیست! همین چند روز چقد برنامه ها و کار و زندگی مون تغییر کرد، واقعا سخته که حتی یک ایمیل نتونی باز کنی یا بفرستی.
دور از جون. خدا رو شکر که خوب هستید. روزهای سختی بود در ایران و همه واقعا شرایط بدی رو از سر گذروندند. می فهمم. دنیای امروزکاملا به اینترنت متصل هست و نمیشه بدون این شبکه اساسا زندگی کرد ولی از همه دردآورتر در این روزهای سخت بی خبری آزار دهنده ای بود که همه ما رو داغون کرد. ممنون که سر می زنی و هستی
عزیزم . شما که دورین بیشتر نگران میشین. این تلاشی که کردین واقعا اشک به چشمام آورد. از دور و نزدیک شنیدم که ایرانیها جلو سفارت خونه ها رفتن و شعار دادن و البته ترکیه اجازه نداده ایرانیا شلوغ کنند اما حس همدردی تو برام واقعا ملموسه. مساله اینجاست که گوش شنوایی نیست متاسفانه، نه اینجا و نه هیچ کجا.
اره من در بیشتر این گردهمایی ها شرکت کردم. گرچه با هراس خصوصا که بایدبرگردم ایران ولی از شهامتی که مردم در داخل داشتند از تنهایی و دردی که ملت تحمل کردند از فشارهایی که این سالها نفس مردم رو بریده شخصا خجالت می کشم و احساس می کنم کاش می شد کار موثرتری کرد.کاش می شد
همکاری نالید که ما نسل سوخته ییم، هیچی نشد انقلاب شد، بعد جنگ، بعد مسائل دهه هفتاد، بعد دهه هشتاد با احمدی نژاد و حالا گفتم فرض که ما دوره جنگهای ایران و روس بدنیا می اومدیم،خیلی بهتر بودیم، جنگ، قحطی، اپیدمی، یا اگه دوره مشروطه بدنیا می اومدیم،مشروطه به کجا رسید، به جایی که چکمه رضاشاه رو بوسیدن که فقط امنیت برقرار کنه،بعد طولی نکشید یادشون رفت و از رفتنش خوشحالی کردن، دوره پر اشوب قبل از نهضت ملی نفت خوب بود،یا دوره بعد از 28 مرداد، یه ثبات نسبی در دوران 13 ساله هویدا بوده،که سالهای اخر وفور نعمت بواسطه افزایش قیمت نفت حاصل شده که تورم سالهای 55 و 56 از دماغشون در اورد، فک کردن شاه بره مسائل حله! خب بعدش بلبشو قبل از جنگ، بعد جنگ، بعد سازندگی،بعد اصلاحات، بعد دولت مهر، حالا دولت تدبیر، کدومش برای بدنیا اومدن خوب بوده؟! بنظر میرسه در بیان وقایع تاریخی ناخوداگاه دچار سو گیری میشویم، فک میکنیم گذشته خوب بوده، غالبا کسانی که از میرحسین می نالیدن، بعدا دوره هاشمی یادش می کنند، الان هم هستند که یاد احمدی نژاد می کنند. گویا ما قدرت درک واقعیات رو ورای خواسته های خودمون نداریم
دقیقا درست می گید تاریخ ما پر بوده از این روزهای تلخ و دردهای فراوان. حافظه تاریخی هم که نداریم .همواره در موقعیتهای دشوار تصمیم هایی گرفتیم که خیلی زود ازش پشیمون شدیم. و متاسفانه این نسل سوخته بودن در ایران برای همه بوده و هست و من فکر می کنم باز هم ادامه خواهد داشت این روند. این روزها به صورت جدی فکر می کردم بلاخره این اعتراض ها و اشوب ها یک روز تغیرات جدی حاصل خواهد کرد اما بعدش چه؟ ما زیرساخت های دمکراتیک تشکیل یک جامعه آزاد رو داریم؟؟ هیچ تغییری بدون تغییر واقعی فرهنگ در جهت درونی کردن دمکراسی شدنی نیست. و امکان نداره ما بدون اون بتونیم از این چرخه باطل خارج بشیم
قربونت فرزانه جان از حُسن خوب روزگار بلاگ اسکای در دسترسه و یک سری سایت که سرورش ایرانه، اما دستم از خونه ی خودم کوتاهه. یه دو ساعتی دیروز وصل شد اینترنت اما بعدش دوباره قطع شد. عملا خیلی کارها لنگ مونده و معلوم نیست کی شرایط عادی بشه. شما چطوری؟
خدا رو شکر خدا رو شکر که سلامت هستید من و شاید باید بگم اکثر کسانی که دور و برم هستند در حالت جنون به سر می بردیم این مدت. من به شخصه تپش قلب گرفتم این مدت. از بی خبری و خبرهای بد . هیچ کاری هم از دست ما بر نمیومد. هر روز یه جا تحصن می کردیم که شاید بشیم صدای مردم ایران . اما کدوم کشور اروپایی میاد منافع خودش رو بذاره به داد دل ملت ما برسه. واکنش ها سرد دیر و آزار دهنده بود. حتی امنستی هم به سختی اعلامیه داد این مدت.
خوبه که این دریچه هنوز بازه... عینهو شعاع آفتاب می مونه که از پشت میله ها، به دستای بسته ی ما می تابه.
وای مهسا جون ، خوشحالم که می بینم می تونی بیای نت. امیدوارم خودت و همه خانواده هم خوب باشید. روزهای سختی باید طی کرده باشید در این بیخبری و خبرهای آزار دهنده ای حالا داره بیشتر پخش می شه
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
بادمجون بم آفت نداره عزیزم، ما که پوست مون کلفته، هنوز هم زنده ایم، فقط به جرات میگم ایران دیگه جای موندن نیست!
همین چند روز چقد برنامه ها و کار و زندگی مون تغییر کرد، واقعا سخته که حتی یک ایمیل نتونی باز کنی یا بفرستی.
دور از جون. خدا رو شکر که خوب هستید. روزهای سختی بود در ایران و همه واقعا شرایط بدی رو از سر گذروندند. می فهمم. دنیای امروزکاملا به اینترنت متصل هست و نمیشه بدون این شبکه اساسا زندگی کرد ولی از همه دردآورتر در این روزهای سخت بی خبری آزار دهنده ای بود که همه ما رو داغون کرد. ممنون که سر می زنی و هستی
عزیزم
. شما که دورین بیشتر نگران میشین. این تلاشی که کردین واقعا اشک به چشمام آورد. از دور و نزدیک شنیدم که ایرانیها جلو سفارت خونه ها رفتن و شعار دادن و البته ترکیه اجازه نداده ایرانیا شلوغ کنند اما حس همدردی تو برام واقعا ملموسه.
مساله اینجاست که گوش شنوایی نیست متاسفانه، نه اینجا و نه هیچ کجا.
اره من در بیشتر این گردهمایی ها شرکت کردم. گرچه با هراس خصوصا که بایدبرگردم ایران ولی از شهامتی که مردم در داخل داشتند از تنهایی و دردی که ملت تحمل کردند از فشارهایی که این سالها نفس مردم رو بریده شخصا خجالت می کشم و احساس می کنم کاش می شد کار موثرتری کرد.کاش می شد
همکاری نالید که ما نسل سوخته ییم، هیچی نشد انقلاب شد، بعد جنگ، بعد مسائل دهه هفتاد، بعد دهه هشتاد با احمدی نژاد و حالا
گفتم فرض که ما دوره جنگهای ایران و روس بدنیا می اومدیم،خیلی بهتر بودیم، جنگ، قحطی، اپیدمی، یا اگه دوره مشروطه بدنیا می اومدیم،مشروطه به کجا رسید، به جایی که چکمه رضاشاه رو بوسیدن که فقط امنیت برقرار کنه،بعد طولی نکشید یادشون رفت و از رفتنش خوشحالی کردن، دوره پر اشوب قبل از نهضت ملی نفت خوب بود،یا دوره بعد از 28 مرداد، یه ثبات نسبی در دوران 13 ساله هویدا بوده،که سالهای اخر وفور نعمت بواسطه افزایش قیمت نفت حاصل شده که تورم سالهای 55 و 56 از دماغشون در اورد، فک کردن شاه بره مسائل حله! خب بعدش بلبشو قبل از جنگ، بعد جنگ، بعد سازندگی،بعد اصلاحات، بعد دولت مهر، حالا دولت تدبیر، کدومش برای بدنیا اومدن خوب بوده؟!
بنظر میرسه در بیان وقایع تاریخی ناخوداگاه دچار سو گیری میشویم، فک میکنیم گذشته خوب بوده، غالبا کسانی که از میرحسین می نالیدن، بعدا دوره هاشمی یادش می کنند، الان هم هستند که یاد احمدی نژاد می کنند.
گویا ما قدرت درک واقعیات رو ورای خواسته های خودمون نداریم
دقیقا درست می گید تاریخ ما پر بوده از این روزهای تلخ و دردهای فراوان. حافظه تاریخی هم که نداریم .همواره در موقعیتهای دشوار تصمیم هایی گرفتیم که خیلی زود ازش پشیمون شدیم. و متاسفانه این نسل سوخته بودن در ایران برای همه بوده و هست و من فکر می کنم باز هم ادامه خواهد داشت این روند. این روزها به صورت جدی فکر می کردم بلاخره این اعتراض ها و اشوب ها یک روز تغیرات جدی حاصل خواهد کرد اما بعدش چه؟ ما زیرساخت های دمکراتیک تشکیل یک جامعه آزاد رو داریم؟؟ هیچ تغییری بدون تغییر واقعی فرهنگ در جهت درونی کردن دمکراسی شدنی نیست. و امکان نداره ما بدون اون بتونیم از این چرخه باطل خارج بشیم
قربونت فرزانه جان
از حُسن خوب روزگار بلاگ اسکای در دسترسه و یک سری سایت که سرورش ایرانه، اما دستم از خونه ی خودم کوتاهه.
یه دو ساعتی دیروز وصل شد اینترنت اما بعدش دوباره قطع شد. عملا خیلی کارها لنگ مونده و معلوم نیست کی شرایط عادی بشه.
شما چطوری؟
خدا رو شکر خدا رو شکر که سلامت هستید
من و شاید باید بگم اکثر کسانی که دور و برم هستند در حالت جنون به سر می بردیم این مدت. من به شخصه تپش قلب گرفتم این مدت. از بی خبری و خبرهای بد . هیچ کاری هم از دست ما بر نمیومد. هر روز یه جا تحصن می کردیم که شاید بشیم صدای مردم ایران . اما کدوم کشور اروپایی میاد منافع خودش رو بذاره به داد دل ملت ما برسه. واکنش ها سرد دیر و آزار دهنده بود. حتی امنستی هم به سختی اعلامیه داد این مدت.
خوبه که این دریچه هنوز بازه... عینهو شعاع آفتاب می مونه که از پشت میله ها، به دستای بسته ی ما می تابه.
وای مهسا جون ، خوشحالم که می بینم می تونی بیای نت. امیدوارم خودت و همه خانواده هم خوب باشید. روزهای سختی باید طی کرده باشید در این بیخبری و خبرهای آزار دهنده ای حالا داره بیشتر پخش می شه